რატომ გიკვირს ?! ეს ხომ თსუა !

2011 წლის 3 ოქტომბერი იყო . ენთუზიაზმით ანთებულმა დილით 7-ის ნახევარზე გავიღვიძე. რატომ ასე ადრე ? ამ დღეს ხომ პირველად მივდიოდი უნივერსიტეტში . ეროვნული გამოცდების საფუძველზე ჩავირიცხე თბილისის ივანე ჯავახიშვილის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტში. როცა უნივერსიტეტში მივედი იქაურობა უცხო იყო . უცხო იმიტომ რომ არავის ვიცნობდი და ჩვეულებრივ 9 საათზე შევედი ლექციაზე. ლექტორმაც დადებითი შთაბეჭდილება დატოვა ჩემში . ძალიან მომეწონა . დღესაც დიდ პატივს ვცემ ქალბატონ ქეთევანს . პირველი დღეები და კვირეები ჩვეულებრივ მიმდენარეობდა, ვერაფერს ვატყობდი უჩვეულოს . ასე გავიდა რამდენიმე თვე . მეც მომწონდა უნივერსიტეტი თავისი ყველაფრით . შენობიდან დაწყებული , სწავლის ხარისხით დამთავრებული. თუმცა მეგობრები (ახალგაცნობილნი რომელტანაც უკვე კარგად ვიყავი დაამხანაგებული) მეუბნებოდნენ , რომ ეს იყო თსუ და ყველაფერი ისე არ იყო , როგორც პირველ კურსზე გვაჩვენებდნენ .

პირველად ეს ვიგრძენი ფიზიკის შესავლის ერთ-ერთ სემინარზე , როცა ლექტორმა მითხრა რომ იმ დღეს აქტიურობაში დამიწერდა 2 ქულიდან 1.2-ს . მე ეს გავაპროტესტე , რადგან სწავლის დაწყებისთანავე მიზნად სტიპენდიის აღება დავისახე და ქულების უაზროდ დაკარგვა არ მაწყობდა . ჩემს პროტესტზე თუ რატომ მაკლებდა 0.8 ქულას, ლექტორმა მითხრა რომ ვიცი მუშაობ , სახლში მეცადინეობ და ნუ ღელავ ბოლოსდ ავამრგვალებო , თუმცა ცდილობდა ჩემს თავიდან მოშორებას რადგან 1.2 როგორც არ უნდა დაამრგვალო 2 არ გამოდის. ქულის დაკლების მიზეზი იყო ის , რომ ლექტორს ვუთხარი როცა დავალებად მოცემული ამოცანები იკითხა , პატივცემულო 20 ამოცანიდან 17 ამოვხსენი და 3 ვერა მეთქი , ვეწვალე და გამიჭირდა და თუ შეიძლება ამოვხსნათ მეთქი . ამოცანები კი ამოხსნა მაგრამ ამაში ქულა დამაკლო. ეს არ იყო ის ლექტორი რომელიც თავიდან მყავდა .  ის ლექტორი გერმანიაში გაუშვეს და ეს შემცვლელი იყო . ამის შესახებ მეგობრებთან რომ ვთქვი , მათ მითხრეს : რატომ გიკვირს ?! ეს ხომ თსუა !

შემდეგი ასეთი გაუგებრობა ფიზიკათან დაკავშირებით იყო ისევ . გამოცდაზე შემხვდა საკითხი (ამოცანა) რაც სემინარზე არ გვქონდა განხილული და ამაშიც ქულა დავკარგე . მიუხედავად იმისა , რომ ამის შესახებ საგნის მთავარ ლექტროს ვაცნობე , მისი რეაცია იყო ნოლი , მან საქმე სხვას გადააბრალა და სხვასთან მიმაგზავნა და მივხვდი რომ აზრი არ ჰქონდა და შევეშვი .  მეგობრები ერთმანეთთან ვლაპარაკობდით და უცბად ეს ამბავი გავიხსენე და მათ კვლავ მითხრეს : რატომ გიკვირს ?! ეს ხომ თსუა !

პირველი სემესტრი დავასრულე , დავასრულე ისე რომ ყველა საგანში ფრიადი მყავდა. საშუალო ქულაც მაღალი მყავდა და მიზანი შევასრულე. სტიპენდია ავიღე . ეს ძალიან გამიხარდა . მეორე სემესტრიც ენთუზიაზმით სავსემ დავიწყე . მეორე სემესტრის შუაში გავწევრიანდი ერთ-ერთ ორგანიზაციაში , სახელად “Sec Georgia” , ანუ “საქართველოს სტუდენტთა დასაქმების ცენტრი”.

შემდეგი გაურკვევლობა თუ პრობლემა სწორედ ამ ორგანიზაციათან დაკავშრებით შემემთხვა . ტრენინგისა და ერთ-ერთ პროექტში “ასწავლე მოსწავლეს”-ში მონაწილეობის შემდეგ საუკეთესო უნდა წასულიყო ლიტვაში . რა თქმა უნდა , ლიტვის ამბავიც ჩაწყობით იყო, თუმცა ამაზე უარესი არის ის , რომ მაისში დასრულებული პროექტის სერთიფიკატი დღესაც არ მოუციათ.  ამ თემასა და ორგანიზაციას ერთი პოსტიც მივუძღვენი თუმცა უშედეგოდ. რამდენჯერაც მივწერე თუ დავურეკე ამ ორგანიზაციის  “პრეზიდენტს” ან არ მპასუხობდა წერილზე (Facebook-ით) ან საერთოდ იმალებოდა . ამაზეც მითხრეს მეგობრებმა რომ არ უნდა გამკვირვებოდა არაფერი რადგან მე თსუ-ში ვსწავლობდი.

რამდენიმე დღის წინ , 6 ივლისს ინგლისურში გამოცდა მქონდა და გამოცდაზე მოვიდა საკითხი , რომელიც არ უნდა ყოფილიყო . ამის გამო გადავწყვიტე არ გამეფუჭებინა ქულები და განმეორებით გამოცდაზე გავსულიყავი . ლექტორს რომ დავურეკე და ამის შესახებ ვაცნობე , მიპასუხა რომ ერთი შეცდომა დავუშვით რა მოხდაო და შემდეგში გაითვალისწინე , ვაი თუ ისევ გაგვეპაროს შეცდომაო . მისი ლაპარაკიდან სწორი დასკვნის გამოტანა სიმართლე გითხრათ გამიჭირდა. აქ უკვე გამახსნედა მეგობრების სიტყვები : რატომ გიკვირს ?! ეს ხომ თსუა !

 

ჩემი და ამ პოსტის მიზანი ის კი არ არის ვლანძღო თსუ  , რომელიც დიდი ივანე ჯავახიშვილის სახელს ატარებს და რომელსაც ცოდნის ტაძრის სახელი აქვს და მიუხედავად ამდენი ლანძღვა-კრიტიკისა ის მაინც ინარჩუნებს პოპულარობას. არა ! არა ! პირიქით მინდა რომ ეს იყოს უნივერსიტეტი სადაც არანაირი პრობლემა არ ექნება სტუდენტს . სადაც მსგავსი სიტუაციები არ იქნება. მინდა რომ თსუ-ს მიმართ არცერთი კრიტიკული და დამამაცირებელი სიტყვა არ ისმოდეს. თუმცა დღეს ეს ასე არაა და გული მწყდება . მინდა რომ თსუ იყოს ისეთი , როგორიც ეს იყო დაარსებისას , როგორიც უნდოდა რომ ყოფილიყო ივანე ჯავახიშვილს , პეტრე მელიქიშვილს , ილია ვეკუასა და სხვა მისთანებს , ვისაც ლომის წვლილი მიუძღვის უნივერსიტეტის დაარსებაში . ამ ყველა პრობლემის მიუხედავად , მე მაინც მეამაყება , რომ ვსწავლობ თსუ-ში , ვსწავლობ უნივერსიტეტში , რომელიც დღესაც ამდენი კრიტიკის მიუხედავად პოპულარობას არ კარგავს და სახელმწიფო უნივერსიტეტებს შორის ერთპიროვნულად ლიდერობს. უბრალოდ ჩემი მიზანი და დიდი სურვილია აღმოიფხვრას ის პრობლემები , რაც დღეს თსუ-შია  და აღარავინ გეუბნებოდეს : რატომ გიკვირს ?! ეს ხომ თსუა !